Ile zwierząt z każdego gatunku weszło do Arki?

"Spośród wszystkich istot żyjących wprowadź do arki po parze samca i samicę" (Rdz 6,1920). ",Z wszelkich zwierząt czystych weź ze sobą siedem samców i siedem samic, ze zwierząt zaś nieczystych po jednej parze samca i samicę; również i z ptactwa po siedem samców i po siedem samic, aby w ten sposób zachować ich potomstwo dla całej ziemi" (Rdz 7,23). "Ze zwierząt czystych i nieczystych, z ptactwa i ze zwierząt naziemnych po dwie sztuki samiec i samica weszły do Noego do arki, tak jak mu Bóg rozkazał" (Rdz 7,89).

Przy pobieżnym czytaniu zdania te wydają się być sprzeczne. Najpierw (Rdz 6,1920) Noe otrzymuje nakaz wprowadzenia do arki pary z każdego gatunku, potem w Rdz 7,23 ma wprowadzić siedem par niektórych zwierząt i ptaków, a później (7,89) Pismo mówi o parach zwierząt. A jednak Rdz 7,89 nie mówi o ilości zwierząt, które wchodziły do arki, lecz o sposobie w jaki dokonywało się wchodzenie. Siedem sztuk każdego gatunku czystych zwierząt (trzy pary i jedno zwierzę przeznaczone na ofiarę) weszło do arki parami i inne zwierzęta także wchodziły w ten sposób. Pozostały problem możliwej sprzeczności między Rdz 6,19 20 i Rdz 7,23 można łatwo rozwiązać, gdy zrozumie się go w świetle zwyczajów literackich starożytnych ludzi. Najpierw przedstawiano stwierdzenie ogólne, po którym następowało bardziej szczegółowe wyjaśnienie. Tak właśnie przedstawia się sytuacja tutaj. Rd2 6,1920 jest stwierdzeniem ogólnym, a Rdz 7,23 przedstawia dodatkowe szczegóły na temat tego, że czyste zwierzęta były zabierane po siedem, a nie jedynie jak inne zwierzęca po dwa. Do arki weszła więc para zwierząt z każdego rodzaju samiec i samica oraz dodatkowa piątka z każdego czystego zwierzęcia.

Jak wszystkie te zwierzęta mogły zmieścić się do Arki?

Jednym ze sprzeciwów wobec biblijnego opisu potopu jest możliwość wprowadzenia wszystkich tych zwierząt do arki przez Noego. Zbadanie rozmiarów arki rzuca ważne światło na ten problem. J Whitcomb i H Morris dokonali wspaniałej pracy analizując dane związane z wymiarami arki. Stwierdzili, że arka miała: 145 metrów długości, 24 metry szerokości, oraz 16 metrów wysokości. Arka miała 3 pokłady (Rdz 6:16). Tak więc łączna powierzchnia pokładów wynosiła 10 tys. metrów kwadratowych. Całkowity tonaż arki wynosił 13 960 ton. Tak więc arka mogła pomieścić przynajmniej 125 tys. owiec. W tamtych czasach liczba gatunków ssaków, płazów i gadów, które potrzebowały schronienia w arce nie przekraczała 17 600. Licząc po dwa zwierzęta z każdego gatunku daje liczbę 35200 sztuk zwierząt , plus 5 par dla zwierząt czystych ( bardzo mała liczba lecz przyjmijmy połowę gatunku czyli 6800 razy 5= 44000), co daje w sumie najwyżej 79 000 zwierząt które znajdowały się w arce.

Ponieważ prawdopodobnie istniała wtedy mniejsza ilość gatunków (przyjmując fakt, że większość zwierząt lądowych jest mniejsza niż owca i że można przyjąć, iż brane były młode i dlatego mniejsze zwierzęta), nie jest nie do pomyślenia, aby arka mogła pomieścić wystarczającą ilość zwierząt, licząc także pomieszczenia na pożywienie. Nie można przeoczyć koncepcji, że w arce znalazły się zwierzęta, które miały w sobie materiał genetyczny pozwalający na rozwój wielu różnych zwierząt, które znamy dzisiaj. Zwierzęta w arce mogły być dosłownie ,,barakiem genetycznym" i po latach rozmnażania się rozwinęły różne zwierzęta, które widzimy dzisiaj. Henry Morris stwierdza w swojej książce "Potop Księgi Rodzaju": "Setki lat badań zoologicznych wywiodło na światło pewne interesujące fakty dotyczące zadziwiającej zdolności różnicowania się, które Stwórca umieścił w "rodzajach" Księgi Rodzajów. Te "rodzaje" nigdy nie przekształciły się ani nie połączyły się z innymi przekraczając ustanowioną przez Boga linię rozdziałów, lecz rozwinęły się w tak wiele odmian i pod-odmian (jak rasy i rodziny ludzkości), że nawet najwięksi systematycy mają trudności z zadaniem policzenia ich i poklasyfikowania."

Frank Levis Marsh ilustruje swoją koncepcję tego, jak niektóre z tych typowych stworzonych "rodzajów" mogły przekształcać się przed i po potopie. Wykazuje on, w jaki sposób ponad 500 odmian groszku zostało wytworzonych z jednego typu od roku 1700 i że ponad 200 różnych odmian psów, tak różniących się od siebie jak jamnik od owczarka szkockiego, powstało z bardzo niewielu dzikich psów. Dalej dr Marsh pisze: " Na polu zoologii bardzo dobrą ilustracją pojawienia się zmian u potomstwa jest gołąb domowy. Różnorodność kształtów i temperamentów, jaką można znaleźć między odmianami gołębi załamałaby nasze przekonanie co do ich wspólnego pochodzenia, gdybyśmy nie wiedzieli, że wszystkie one rozwinęły się z dzikiego skalnego gołębia z, wybrzeży europejskich: Columbia Livia. Bardzo interesujące jest obserwowanie zmian w stosunku do formy pierwotnej, które rozwinęły się w takich odmianach jak garłacz, leghorn, gołąb wachlarzowaty, przewrotek, turbit, gołąb jaskółczy, gołąb sowi, gołąb biały, gołąb kapucyn, gołąb pocztowy. Różne nazwy gatunkowe, może nawet różne rodzaje z pewnością byłyby użyte na określenie ich, gdybyśmy nie wiedzieli, że wszystkie są tylko potomkami jednego rodu".